వెడ్డింగ్ రింగ్ అనేది ప్రతి ఒక్కరికి సెంటిమెంట్ విషయం. దీనిని ప్రతి జంట ప్రేమ గుర్తుగా జీవితకాలం ధరించాలని కోరుకుంటారు. సాధారణంగా ఒక వెడ్డింగ్ రింగ్ ను ఎడమ చేతి ఉంగరం వేలుకు ధరిస్తారు. ఇది ఒక పాశ్చాత్య సంస్కృతి. వివాహ ఉంగరాలను ధరించే ఈ సంప్రదాయం ఎప్పుడు మొదలు అయిందో చెప్పలేము. రికార్డుల ప్రకారం ఈజిప్ట్ లో 4800 సంవత్సరాల క్రితం వివాహ ఉంగరాలను మార్పిడి వ్యవస్థ ప్రారంభమైందని తెలుస్తుంది. స్త్రీలు వక్రీకృత, అల్లిన ఉంగరాలను అలంకరణ ఆభరణాలుగా వేళ్లకు ధరించేవారు. తరువాత రోమన్లు ఈ పద్ధతినే వారి సొంత శైలిలో అనుసరించారు. ఆమెకు అతను బలం, శాశ్వత చిహ్నంగా ఇనుముతో తయారుచేసిన ఉంగరంను సమర్పించేవారు. వివాహ వేడుకల్లో క్రైస్తవులకు మాత్రమే ఉంగరం ధరించే సాంప్రదాయం ఉంది.
వివాహ రింగ్ వృత్తం శాశ్వతం యొక్క చిహ్నం. సర్కిల్ అంటే అంతం లేనిది అని అర్ధం. దీనికి ప్రారంభం లేదా ముగింపు రెండు ఉంటాయి. రింగ్ లో ఉన్న ఖాళీ తెలిసిన తెలియని విషయాలు, సంఘటనలకు ద్వారంగా ఉంటుంది. స్త్రీ, పురుషులు ఎవరికైనా రింగ్ ఇస్తే, అది వారి జీవితం చివరి వరకు ఎల్లప్పుడూ శాశ్వతమైన ప్రేమను సూచిస్తుంది. సంప్రదాయాలు చరిత్రలో వివిధ దశలలో, వివాహ ఉంగరాలను వివిధ వేళ్లకు ధరిస్తారు. కొన్ని రికార్డుల ప్రకారం ఎడమ చేతి ఉంగరం వేలు మీద వివాహ ఉంగరం ధరించటం రోమన్లు నుండి సంప్రదాయంగా వచ్చింది. ఎందుకంటే అది వీనా అమోరిస్ గా పిలువబడే నిర్దిష్ట వేలు నుండి సిర గుండెకు నేరుగా అనుసంధానించబడినదని నమ్మకం.
తొలినాటి క్రైస్తవ వివాహాల్లో మూడవ లేదా మధ్య వేలుకు ఉంగరం ధరించటం సంప్రదాయంగా ఉంది. ప్రార్థన వల్లించే యాచకుడు తండ్రి పేరులో, పుత్ర పవిత్రాత్మ, బొటనవేలు, మొదటి రెండు వేళ్లు టచ్ చేసి, అప్పుడు మధ్య వేలుకు రింగ్ ను పెట్టాలని చెప్పుతారు. ఆ విధంగా వివాహం పూర్తి అయినదని భావిస్తారు. సంప్రదాయాలు మారిన తరువాత, చివరకు రింగ్ ఎడమ చేతి ఉంగరం వేలుకు పెట్టాలని సెటిల్మెంట్ చేసారు. అందువలన,వివాహ రింగ్ క్రైస్తవ సాంప్రదాయంలో, ప్రపంచీకరణ ద్వారా ఒక ముఖ్యమైన స్థానం కలిగి ఉంది. అలాగే అది ఇతర సంస్కృతులకు కూడా వెళ్ళుతుంది.
